Refleksje w drodze zapisane...

8 rano, pędząca, wypchana ludźmi marszrutka do Kamieńca Podolskiego. Obok mnie zła jak osa, bo za wcześnie z objęć Morfeusza wyrwana, moja przewodniczka - Góralka...

A miało być o znakach, drogowych i nie tylko!
Nie wiem czy się ze mną zgodzicie, ja uważam, że o kraju wiele mówią znaki drogowe.
W takiej np. Hiszpanii, strzałki są cienkie, jakby namalowane od niechcenia, znaki rozmieszczone są rzadko i nie zawsze logicznie, pogubić się łatwo, o czym przekonaliśmy się jadąc po tej przepięknej krainie z bratem i Conrado El-bombero (których niniejszym serdecznie pozdrawiam! :).

W Izraelu znaki są niesamowite! Są na nich napisy po hebrajsku, arabsku a często też po angielsku i rosyjsku! Skąd byś nie przyjechał, trafisz do celu.

Albo Niemcy, wszechobecny Ausgang. Żeby zgubić się w Niemczech trzeba być... no właśnie! Mi się oczywiście udało! (Z tego miejsca śle pozdro do Adama, na pamiątkę pewnej wyprawy do Berlina! )

Na Ukrainie natomiast znaki są jakieś inne. Gdy zwrócono mi na to uwagę, nie mogłem wyjść z podziwu. Postacie pieszych na pasach poruszają się wyciągniętym kłusem. Ale najlepsze są ZNAKI OSTRZEGAJĄCE KIEROWCÓW PRZED PIESZYMI! Na nich bowiem postacie oddane są niczym konie z obrazów Kossaka(ów) - w pełnym galopie, by nie rzec w panicznej ucieczce.
Zobaczcie sami:

 

 

...

 

  Inną, równie urzekającą grupę, stanowią znaki ostrzegawcze. Enjoy! :)

 

Co kraj to obyczaj, tutaj jak zdążyłem zauważyć, pieszy znajduje się na końcu drogowego łańcucha pokarmowego. Ale sami powiedzcie, czyż nie są urocze te znaki? :)


PS. Zdjęcia znaków ostrzegawczych zrobione na zamku w Kamieńcu Podolskim, o którym jeszcze szerzej opowiem. A zapis ten powstawał na kolanie, w zeszycie, w trudach marszrutkowej podróży - czego się nie robi dla wiernych czytelników? :-D